شعر عاشقانه

دل من خواهد سوخت باز به تنهایى خویش...

دل من خواهد سوخت باز در این خلوت یار...

اشکهایم چه روان خواهد بودبازدر فرقت یار...

بازهم چشمانم خیره به راه مى ماند,بازهم تنهایی...آه...

به کجا باید رفت؟ز که باید پرسید؟...

من دراین کلبه تاریک و نمور پى چه مى گردم؟

پى خوشبختى خویش یا که تنهایى خود؟....

چه کسى مى داند؟...

دل من خواهد سوخت باز به ویرانى خویش!!!!....